της αρθρογράφουΑλεξίας Φεσσά
Το Αίγιο, είναι μια πόλη μια πόλη μουσείο μνήμης της κοσμοπολίτικης ιστορίας της. Διαθέτει αξιόλογη αρχιτεκτονική. Γραφικά παραθαλάσσια χωριά, υπήνεμα λιμανάκια, καταγάλανες παραλίες απλώνονται σε όλο το μήκος της περιοχής.
Αρχαίο θέατρο της Αιγείρας
Πρόκειται για έναν από τους σημαντικότερους αρχαιολογικούς χώρους της Αιγιάλειας. Έχει πεταλόσχημο κοίλο με θέα το Κορινθιακό κόλπο και βρίσκεται σε υψόμετρο 350 μ. από την επιφάνεια της θάλασσας, βόρεια της ακρόπολης. Η κατασκευή του χρονολογείται στο α' μισό του 3ου αι. π.Χ., γύρω στα 280-250 π.Χ., όταν ιδρύεται το Β' Κοινό των Αχαιών -η Αχαϊκή Συμπολιτεία- και οι αχαϊκές πόλεις αναδιοργανώνονται. Το κοίλο λαξεύθηκε στο φυσικό βράχο και, όπου αυτός δεν υπήρχε, διαμορφώθηκε κατάλληλα το έδαφος και τοποθετήθηκαν λίθινα εδώλια. Το σκηνικό οικοδόμημα της ελληνιστικής περιόδου ήταν διώροφο. Ένα διάζωμα διαιρεί το κοίλο σε δύο τμήματα και η συνολική χωρητικότητα του ανέρχεται σε 3000 θεατές, ενώ το μήκος του φθάνει τα 30,70 μ. Αξίζει να σημειωθεί ότι σχετικά πρόσφατα στην περιοχή του τοπικού διαμερίσματος Οάσεως βρέθηκε οικισμός του 3ου π.Χ. αιώνα.
Αρχαία Κερύνεια
Στη δεξιά όχθη του ποταμού Κερυνίτη, υπάρχουν τα λείψανα της πανάρχαιας πόλης Κερύνεια, που υπήρξε η ακρόπολη της ιωνικής πόλης Ελίκη. Εκτός από τα τείχη της πόλης, ο επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει και το ελληνιστικό ηρώο που ανασκάφθηκε σχετικά πρόσφατα.
Αρχαία Ελίκη
Η αρχαία Ελίκη καταστράφηκε στη διάρκεια ενός μεγάλου σεισμού κατάτο 373 π.Χ. και βυθίστηκε στη θάλασσα. Οι θρύλοι γύρω από τα απομεινάρια της αρχαίας Ελίκης ποικίλουν. Κάποιοι ψαράδες μάλιστα ισχυρίζονταν ότι όταν τα νερά ήταν ήσυχα, έβλεπαν στο βυθό τα ερείπια της πόλης. Αρχαιολόγοι και ερευνητές έχουν κατά καιρούς μάταια αναζητήσει λύση στα νερά στο μήκος της παραλίας από Τρυπιά έως Νικολαίικα.
Κάστρο Ωριάς
Το Κάστρο της Οργιάς ή Ωριάς δεσπόζει στο Σαλμενίκο, στο όρος Παναχαϊκό. Είναι το τελευταίο κάστρο που έπεσε στα χέρια των Οθωμανών. Ήταν σε οχυρή θέση πάνω σε λόφο, γι’ αυτό και γύρω του αναπτύχθηκε μια μεγάλη πόλη, ενώ στη μία πλευρά υπήρχε γκρεμός, αφού περνούσε από εκεί ο ποταμός Φοίνικας. Σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση, στο βράχο της Ωριάς σκοτώθηκε η πριγκιποπούλα από κάποιον προδότη, ώστε να καταληφθεί το κάστρο. Χρησιμοποιήθηκε επίσης ως καταφύγιο ενάντια στις πειρατικές επιδρομές και τις μουσουλμανικές επιθέσεις. Σήμερα στην περιοχή υπάρχουν ελάχιστα ερείπια από το τείχος του κάστρου και μερικά από τις κατοικίες της πόλης, ενώ το μεγαλύτερο μέρος του κάστρου έχει καταρρεύσει από τις κατολισθήσεις.
Φαράγγι Βουραϊκού
Σύμφωνα με τη μυθολογία, το φαράγγι του Βουραϊκού, είναι δημιούργημα του Ηρακλή, ο οποίος τράβηξε μια μαχαιριά με το σπαθί του στη θέση Πόρτες κόβοντας στα δυό το βράχο που του έκλεινε το πέρασμα για να φθάσει κατ' άλλους στον Ευρυσθέα, κατ' άλλους στην αγαπημένη του Βούρα την κόρη της Ελίκης. Από τη Βούρα πήρε το όνομά του ο Βουραϊκός, που οι αρχαίοι τον έλεγαν Ερασίνο. Το φαράγγι του Βουραϊκού ξεκινά 3 χλμ. βόρεια του χωριού Κάτω Ζαχλωρού σε υψόμετρο 730 μέτρων και συνεχίζει παράλληλα με το ποτάμι διανύοντας απόσταση 20 χιλιομέτρων για να καταλήξει στο χωριό Διακοπτό. Το μοναδικό αυτό τοπίο περιλαμβάνει καταρράκτες χειμάρρων, σπήλαια, πλούσια εναλλασόμενη βλάστηση. Σε αυτό το μέρος, στις 10 Μαρτίου του 1896, άρχισε το ταξίδι του ο Οδοντωτός Σιδηρόδρομος. Την κατασκευή του αποφάσισε ο Χαρίλαος Τρικούπης το 1889 οπότε και άρχισε να κατασκευάζεται το έργο. Το κόστος του έφτασε τα 3.900.000 χρυσές δραχμές. Το τρενάκι χαρίζει υπέροχες στιγμές στους επιβάτες ξεκινώντας από το Διακοπτό και περνώντας από κροκαλοπαγή πετρώματα που προκαλούν ρίγη και δέος, μέσα από γέφυρες και σήραγγες, αλλά και από μέρη όπου η γαλήνη απλώνεται κάτω από το αργόσυρτο αγκομαχητό του Οδοντωτού.
Πρόκειται για έναν από τους σημαντικότερους αρχαιολογικούς χώρους της Αιγιάλειας. Έχει πεταλόσχημο κοίλο με θέα το Κορινθιακό κόλπο και βρίσκεται σε υψόμετρο 350 μ. από την επιφάνεια της θάλασσας, βόρεια της ακρόπολης. Η κατασκευή του χρονολογείται στο α' μισό του 3ου αι. π.Χ., γύρω στα 280-250 π.Χ., όταν ιδρύεται το Β' Κοινό των Αχαιών -η Αχαϊκή Συμπολιτεία- και οι αχαϊκές πόλεις αναδιοργανώνονται. Το κοίλο λαξεύθηκε στο φυσικό βράχο και, όπου αυτός δεν υπήρχε, διαμορφώθηκε κατάλληλα το έδαφος και τοποθετήθηκαν λίθινα εδώλια. Το σκηνικό οικοδόμημα της ελληνιστικής περιόδου ήταν διώροφο. Ένα διάζωμα διαιρεί το κοίλο σε δύο τμήματα και η συνολική χωρητικότητα του ανέρχεται σε 3000 θεατές, ενώ το μήκος του φθάνει τα 30,70 μ. Αξίζει να σημειωθεί ότι σχετικά πρόσφατα στην περιοχή του τοπικού διαμερίσματος Οάσεως βρέθηκε οικισμός του 3ου π.Χ. αιώνα.
Αρχαία Κερύνεια
Στη δεξιά όχθη του ποταμού Κερυνίτη, υπάρχουν τα λείψανα της πανάρχαιας πόλης Κερύνεια, που υπήρξε η ακρόπολη της ιωνικής πόλης Ελίκη. Εκτός από τα τείχη της πόλης, ο επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει και το ελληνιστικό ηρώο που ανασκάφθηκε σχετικά πρόσφατα.
Αρχαία Ελίκη
Η αρχαία Ελίκη καταστράφηκε στη διάρκεια ενός μεγάλου σεισμού κατάτο 373 π.Χ. και βυθίστηκε στη θάλασσα. Οι θρύλοι γύρω από τα απομεινάρια της αρχαίας Ελίκης ποικίλουν. Κάποιοι ψαράδες μάλιστα ισχυρίζονταν ότι όταν τα νερά ήταν ήσυχα, έβλεπαν στο βυθό τα ερείπια της πόλης. Αρχαιολόγοι και ερευνητές έχουν κατά καιρούς μάταια αναζητήσει λύση στα νερά στο μήκος της παραλίας από Τρυπιά έως Νικολαίικα.
Κάστρο Ωριάς
Το Κάστρο της Οργιάς ή Ωριάς δεσπόζει στο Σαλμενίκο, στο όρος Παναχαϊκό. Είναι το τελευταίο κάστρο που έπεσε στα χέρια των Οθωμανών. Ήταν σε οχυρή θέση πάνω σε λόφο, γι’ αυτό και γύρω του αναπτύχθηκε μια μεγάλη πόλη, ενώ στη μία πλευρά υπήρχε γκρεμός, αφού περνούσε από εκεί ο ποταμός Φοίνικας. Σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση, στο βράχο της Ωριάς σκοτώθηκε η πριγκιποπούλα από κάποιον προδότη, ώστε να καταληφθεί το κάστρο. Χρησιμοποιήθηκε επίσης ως καταφύγιο ενάντια στις πειρατικές επιδρομές και τις μουσουλμανικές επιθέσεις. Σήμερα στην περιοχή υπάρχουν ελάχιστα ερείπια από το τείχος του κάστρου και μερικά από τις κατοικίες της πόλης, ενώ το μεγαλύτερο μέρος του κάστρου έχει καταρρεύσει από τις κατολισθήσεις.
Φαράγγι Βουραϊκού
Σύμφωνα με τη μυθολογία, το φαράγγι του Βουραϊκού, είναι δημιούργημα του Ηρακλή, ο οποίος τράβηξε μια μαχαιριά με το σπαθί του στη θέση Πόρτες κόβοντας στα δυό το βράχο που του έκλεινε το πέρασμα για να φθάσει κατ' άλλους στον Ευρυσθέα, κατ' άλλους στην αγαπημένη του Βούρα την κόρη της Ελίκης. Από τη Βούρα πήρε το όνομά του ο Βουραϊκός, που οι αρχαίοι τον έλεγαν Ερασίνο. Το φαράγγι του Βουραϊκού ξεκινά 3 χλμ. βόρεια του χωριού Κάτω Ζαχλωρού σε υψόμετρο 730 μέτρων και συνεχίζει παράλληλα με το ποτάμι διανύοντας απόσταση 20 χιλιομέτρων για να καταλήξει στο χωριό Διακοπτό. Το μοναδικό αυτό τοπίο περιλαμβάνει καταρράκτες χειμάρρων, σπήλαια, πλούσια εναλλασόμενη βλάστηση. Σε αυτό το μέρος, στις 10 Μαρτίου του 1896, άρχισε το ταξίδι του ο Οδοντωτός Σιδηρόδρομος. Την κατασκευή του αποφάσισε ο Χαρίλαος Τρικούπης το 1889 οπότε και άρχισε να κατασκευάζεται το έργο. Το κόστος του έφτασε τα 3.900.000 χρυσές δραχμές. Το τρενάκι χαρίζει υπέροχες στιγμές στους επιβάτες ξεκινώντας από το Διακοπτό και περνώντας από κροκαλοπαγή πετρώματα που προκαλούν ρίγη και δέος, μέσα από γέφυρες και σήραγγες, αλλά και από μέρη όπου η γαλήνη απλώνεται κάτω από το αργόσυρτο αγκομαχητό του Οδοντωτού.
Λίμνη Τσιβλού
Είναι ίσως μία από τις πιο υπέροχες εκπλήξεις στο ορεινό τοπίο της Αχαΐας. Είναι «παιδί» εξ’ ολοκλήρου της μάνας φύσης δημιουργήθηκε το 1912 όταν σημειώθηκε κατολίσθηση που έφραξε τη κοίτη του ποταμού Κράθη. Η κατολίσθηση εξαφάνισε κυριολεκτικά το χωριό Συλιβάκια, ενώ καταπλάκωσε το χωριό Τσιβλός, από όπου και πήρε τα όνομά της, φράζοντας την κοίτη του ποταμού. Τα νερά που εγκλωβίστηκαν σε μια φυσική λεκάνη είναι η αιτία δημιουργίας της λίμνης. Η Τσιβλού βρίσκεται σε υψόμετρο 800 μέτρων και είναι από τις ελάχιστες που υπάρχουν στην ορεινή Πελοπόννησο. Κάποια καλοκαίρια, όταν η στάθμη του νερού κατεβαίνει τόσο χαμηλά, αποκαλύπτει ερείπια και δοκάρια των σπιτιών του παλιού οικισμού.
Υδροβιότοπος της Αλυκής
Είναι ένας μικρός αλλά από τους πιο αξιόλογους της Ελλάδας (περιοχή NATURA) βρίσκεται στο Β.Α. μέρος του Αιγίου και καταλαμβάνει έκταση 180 στρεμμάτων περίπου. Η Αλυκή είναι γνωστή και για την όμορφη και καθαρή παραλία της-την πιο κοντινή στην πόλη - που την απολαμβάνουν το καλοκαίρι πολλοί Αιγιώτες και ξένοι τουρίστες.
Σκάλες του Φιλοποίμενος
Κατά μήκος της σιδηροδρομικής γραμμής και της παραλίας, στο ύψος του σταθμού αντικρίζει ο επισκέπτης τις ονομαστές σκάλες του Φιλοποίμενος. Τα 172 πέτρινα σκαλοπάτια, γνωστά και ως «σκαλάκια», ενώνουν από το 1901 ως σήμερα την κάτω με την επάνω πόλη και το ιστορικό κέντρο. Ξεκινούν από την παραλία, στο ύψος του σιδηροδρομικού σταθμού.
Πλάτανος του Παυσανία
Ο ιστορικός αυτός πλάτανος γνωστός και ως Πλάτανος του Παυσανία , στην κάτω πόλη, ηλικίας περίπου 600 ετών, αναφέρεται τόσο από τον αρχαιολόγο Ερρίκο Σλίμαν όσο και από τον Παυσανία, ο οποίος περιγράφει επίσης τις 12 πηγές που βρίσκονται γύρω του. Κατά τον Σλήμαν, ο οποίος τον μνημονεύει στο βιβλίο του «Πελοπόννησος και Τροία», αξιολογεί πως η ηλικία του φθάνει λίγο πιο πριν από το 1450 π.Χ. Ο Πλάτανος καθώς και οι 12 βρύσες, ανήκουν στον επίσημο κατάλογο των «Διατηρητέων Μνημείων της Φύσης.
Βράχος Ευροστίνας
Ανήκει στο όρος Εβροστίνα που χωρίζει τους νομούς Αχαΐας και Κορινθίας. Κάτω από το βράχο περνάει η υδροδότηση της Αρχαίας πόλης της Αιγείρας. Το ύψος του είναι πάνω από 500 μέτρα.
Δάσος Περιθωρίου- Ζαρούχλας
Το δάσος είναι ενοποιημένο με το δάσος της Ζαρούχλας και είναι το μεγαλύτερο του Νομού Αχαΐας, με μαύρη πεύκη, έλατα και καστανιές. Ξεκινά από τη Σελιάνα και απλώνεται έως Σαραντάπηχο, Περιθώρι, Ταρσό, Ζαρούχλα και Αγία Βαρβάρα.
Αρχαιολογικό Μουσείο
Στο κτίριο του 1890, δημιουργία του Γερμανού Ερνστ Τσίλερ, όπου φιλοξενούνταν αρχικά η δημοτική αγορά του Αιγίου, μπορείτε να θαυμάσετε ευρήματα από τα νεολιθικά ως τα ύστερα ρωμαϊκά χρόνια. Φιλοξενεί έργα από ανασκαφές και εκσκαφές της γύρω περιοχής με κυριότερο έκθεμά του άγαλμα που πιθανολογείται ότι απεικονίζει τον Αιγίοχο Ζευ, προστάτη της αρχαίας πόλης. Το μουσείο συνυπάρχει με χώρο στο κέντρο του κτιρίου, το Αίθριο της πρώην Αγοράς (σήμερα «Αίθουσα Μελίνας Μερκούρη») όπου γίνονται πολιτιστικές εκδηλώσεις του Δήμου και διαφόρων φορέων της πόλης.
Είναι ίσως μία από τις πιο υπέροχες εκπλήξεις στο ορεινό τοπίο της Αχαΐας. Είναι «παιδί» εξ’ ολοκλήρου της μάνας φύσης δημιουργήθηκε το 1912 όταν σημειώθηκε κατολίσθηση που έφραξε τη κοίτη του ποταμού Κράθη. Η κατολίσθηση εξαφάνισε κυριολεκτικά το χωριό Συλιβάκια, ενώ καταπλάκωσε το χωριό Τσιβλός, από όπου και πήρε τα όνομά της, φράζοντας την κοίτη του ποταμού. Τα νερά που εγκλωβίστηκαν σε μια φυσική λεκάνη είναι η αιτία δημιουργίας της λίμνης. Η Τσιβλού βρίσκεται σε υψόμετρο 800 μέτρων και είναι από τις ελάχιστες που υπάρχουν στην ορεινή Πελοπόννησο. Κάποια καλοκαίρια, όταν η στάθμη του νερού κατεβαίνει τόσο χαμηλά, αποκαλύπτει ερείπια και δοκάρια των σπιτιών του παλιού οικισμού.
Υδροβιότοπος της Αλυκής
Είναι ένας μικρός αλλά από τους πιο αξιόλογους της Ελλάδας (περιοχή NATURA) βρίσκεται στο Β.Α. μέρος του Αιγίου και καταλαμβάνει έκταση 180 στρεμμάτων περίπου. Η Αλυκή είναι γνωστή και για την όμορφη και καθαρή παραλία της-την πιο κοντινή στην πόλη - που την απολαμβάνουν το καλοκαίρι πολλοί Αιγιώτες και ξένοι τουρίστες.
Σκάλες του Φιλοποίμενος
Κατά μήκος της σιδηροδρομικής γραμμής και της παραλίας, στο ύψος του σταθμού αντικρίζει ο επισκέπτης τις ονομαστές σκάλες του Φιλοποίμενος. Τα 172 πέτρινα σκαλοπάτια, γνωστά και ως «σκαλάκια», ενώνουν από το 1901 ως σήμερα την κάτω με την επάνω πόλη και το ιστορικό κέντρο. Ξεκινούν από την παραλία, στο ύψος του σιδηροδρομικού σταθμού.
Πλάτανος του Παυσανία
Ο ιστορικός αυτός πλάτανος γνωστός και ως Πλάτανος του Παυσανία , στην κάτω πόλη, ηλικίας περίπου 600 ετών, αναφέρεται τόσο από τον αρχαιολόγο Ερρίκο Σλίμαν όσο και από τον Παυσανία, ο οποίος περιγράφει επίσης τις 12 πηγές που βρίσκονται γύρω του. Κατά τον Σλήμαν, ο οποίος τον μνημονεύει στο βιβλίο του «Πελοπόννησος και Τροία», αξιολογεί πως η ηλικία του φθάνει λίγο πιο πριν από το 1450 π.Χ. Ο Πλάτανος καθώς και οι 12 βρύσες, ανήκουν στον επίσημο κατάλογο των «Διατηρητέων Μνημείων της Φύσης.
Βράχος Ευροστίνας
Ανήκει στο όρος Εβροστίνα που χωρίζει τους νομούς Αχαΐας και Κορινθίας. Κάτω από το βράχο περνάει η υδροδότηση της Αρχαίας πόλης της Αιγείρας. Το ύψος του είναι πάνω από 500 μέτρα.
Δάσος Περιθωρίου- Ζαρούχλας
Το δάσος είναι ενοποιημένο με το δάσος της Ζαρούχλας και είναι το μεγαλύτερο του Νομού Αχαΐας, με μαύρη πεύκη, έλατα και καστανιές. Ξεκινά από τη Σελιάνα και απλώνεται έως Σαραντάπηχο, Περιθώρι, Ταρσό, Ζαρούχλα και Αγία Βαρβάρα.
Αρχαιολογικό Μουσείο
Στο κτίριο του 1890, δημιουργία του Γερμανού Ερνστ Τσίλερ, όπου φιλοξενούνταν αρχικά η δημοτική αγορά του Αιγίου, μπορείτε να θαυμάσετε ευρήματα από τα νεολιθικά ως τα ύστερα ρωμαϊκά χρόνια. Φιλοξενεί έργα από ανασκαφές και εκσκαφές της γύρω περιοχής με κυριότερο έκθεμά του άγαλμα που πιθανολογείται ότι απεικονίζει τον Αιγίοχο Ζευ, προστάτη της αρχαίας πόλης. Το μουσείο συνυπάρχει με χώρο στο κέντρο του κτιρίου, το Αίθριο της πρώην Αγοράς (σήμερα «Αίθουσα Μελίνας Μερκούρη») όπου γίνονται πολιτιστικές εκδηλώσεις του Δήμου και διαφόρων φορέων της πόλης.
Λαογραφικό Μουσείο
Ιδρύθηκε το 1994 στο αρχοντικό του Αναστασίου Λόντου. Στις εννιά αίθουσές του εκτίθεται πλούσιο ιστορικό και λαογραφικό υλικό από την Τουρκοκρατία ως τις μέρες μας, όπως όπλα, στολές, κεντήματα, πίνακες, αγροτικά εργαλεία και άλλα στοιχεία από την παράδοση της περιοχής.
Μέγα Σπήλαιο
Είναι τo καταπληκτικότερο ιερό προσκύνημα της Ορθοδοξίας στην Πελοπόννησο η Ιερά Μονή του Μ. Σπηλαίου. Προκαλεί δέος καθώς βρίσκεται στη σκιά απόκρημνου βράχου σε υψόμετρο 940 μ. Η ονομασία της οφείλεται στο κάθετο βραχώδες συγκρότημα του Χελμού, επάνω στο οποίο είναι κτισμένη η Μονή.
Ιερά Μονή Παναγίας Ελεούσας
Βρίσκεται στο Σαλμένικο μέσα σε ωραιότατο δάσος, οπού υπήρχε φρούριο στις αρχές του 13ου αιώνα. Αρχικά, άνω του χωριού Πιτίτσα, υπήρχε ασκητήριο μέσα στα έλατα και εντός σπηλιάς, όπου υπάρχει και σήμερα η Εκκλησία της Αναλήψεως. Αργότερα, το 1510, οι μοναχοί έχτισαν τη σημερινή Μονή, η οποία λειτούργησε μέχρι το 1834, που θεωρήθηκε διαλυμένη. Δυό μοναχές όμως, το 1947, επανίδρυσαν το Μοναστήρι, το οποίο λειτουργεί μέχρι σήμερα. Πανηγυρίζει στις 23 Αυγούστου.
Ιερά Μονή Αγίου Ιωάννου Θεολόγου
Στο χωριό Βερίνο (σε υψόμετρο 800 μ.), υπάρχει το γυναικείο αυτό Μοναστήρι. Πιθανώς, ιδρύθηκε κατά τον 14ο αιώνα. Στις 17 Ιουλίου 1827, το Μοναστήρι πολιορκήθηκε από τον Αιγύπτιο εισβολέα Ιμπραήμ, οποίος μετά από ολοήμερη μάχη και αφού έχασε 350 στρατιώτες κατέλαβε τη Μονή, χωρίς όμως να την καταστρέψει. Στο Καθολικό της Μονής, σώζωνται μια τοιχογραφία βυζαντινής τεχνοτροπίας, μια ασημένια θήκη και λαγια λείψανα. Εορτάζει στις 26 Σεπτεμβρίου και 8 Μαΐου.
Ιερά Μονή Αγίας Τριάδας Βουρών
Χτισμένη πάνω στα ερείπια αρχαίου Ναού, αφιερωμένου στη Θεά Γη, πλησίον του χωριού Τράπεζα, της Δημοτικής Ενότητας Διακοπτού. Το Μοναστήρι, που σήμερα είναι έρημο, ιδρύθηκε κατά τα τέλη του 14ου αιωνα.
Παραλίες
Ολόκληρη η ακτογραμμή του Κορινθιακού Κόλπου, τόσο προς την Κόρινθο όσο και προς την Πάτρα, είναι μια σειρά δαντελωτές ακρογιαλιές, οργανωμένες και μη, βοτσαλωτές στην πλειοψηφία τους. Μόλις δύο χιλιόμετρα από το κέντρο του Αιγίου θα βρείτε την παραλία της Αλυκής, από τις δημοφιλέστερες. Πρόκειται για μια οργανωμένη παραλία που βρίσκεται δίπλα στον ομώνυμο υδροβιότοπο και είναι κάτοχος Γαλάζιας Σημαίας. Είναι πολυσύχναστη, αλλά χωρίς φασαρία, συνήθως απάνεμη, με παραλιακές ταβέρνες. Η παραλία της Τράπεζας –ή Πούντα για τους ντόπιους– είναι μια από τις καλύτερες παραλίες του Κορινθιακού, με τεράστια άσπρα βότσαλα. Η παραλία της Τέμενης έχει άμμο και βότσαλο και ένα μεγάλο τμήμα της οργανωμένο. Όλη η περιοχή είναι καταπράσινη ενώ, κατά μήκος του δρόμου θα βρείτε ταβέρνες, εστιατόρια και καφετέριες. Άλλες αξιόλογες παραλίες που μπορεί κανείς να επισκεφτεί στο δήμο είναι οι: Αιγείρας, Οικονομαιίκων- Μαυρεντίου, Ακράτας, Ποροβίτσας, Κρυονερίου, Πλατάνου, Διακοπτού, Ελαιώνα, Ροδιάς, Νικολαιίκων, Βαλιμιτίκων, Διγελιωτίκων, Άκολης, Σελιανιτίκων, Λόμπου και Λαμπιρίου.
Ιδρύθηκε το 1994 στο αρχοντικό του Αναστασίου Λόντου. Στις εννιά αίθουσές του εκτίθεται πλούσιο ιστορικό και λαογραφικό υλικό από την Τουρκοκρατία ως τις μέρες μας, όπως όπλα, στολές, κεντήματα, πίνακες, αγροτικά εργαλεία και άλλα στοιχεία από την παράδοση της περιοχής.
Μέγα Σπήλαιο
Είναι τo καταπληκτικότερο ιερό προσκύνημα της Ορθοδοξίας στην Πελοπόννησο η Ιερά Μονή του Μ. Σπηλαίου. Προκαλεί δέος καθώς βρίσκεται στη σκιά απόκρημνου βράχου σε υψόμετρο 940 μ. Η ονομασία της οφείλεται στο κάθετο βραχώδες συγκρότημα του Χελμού, επάνω στο οποίο είναι κτισμένη η Μονή.
Ιερά Μονή Παναγίας Ελεούσας
Βρίσκεται στο Σαλμένικο μέσα σε ωραιότατο δάσος, οπού υπήρχε φρούριο στις αρχές του 13ου αιώνα. Αρχικά, άνω του χωριού Πιτίτσα, υπήρχε ασκητήριο μέσα στα έλατα και εντός σπηλιάς, όπου υπάρχει και σήμερα η Εκκλησία της Αναλήψεως. Αργότερα, το 1510, οι μοναχοί έχτισαν τη σημερινή Μονή, η οποία λειτούργησε μέχρι το 1834, που θεωρήθηκε διαλυμένη. Δυό μοναχές όμως, το 1947, επανίδρυσαν το Μοναστήρι, το οποίο λειτουργεί μέχρι σήμερα. Πανηγυρίζει στις 23 Αυγούστου.
Ιερά Μονή Αγίου Ιωάννου Θεολόγου
Στο χωριό Βερίνο (σε υψόμετρο 800 μ.), υπάρχει το γυναικείο αυτό Μοναστήρι. Πιθανώς, ιδρύθηκε κατά τον 14ο αιώνα. Στις 17 Ιουλίου 1827, το Μοναστήρι πολιορκήθηκε από τον Αιγύπτιο εισβολέα Ιμπραήμ, οποίος μετά από ολοήμερη μάχη και αφού έχασε 350 στρατιώτες κατέλαβε τη Μονή, χωρίς όμως να την καταστρέψει. Στο Καθολικό της Μονής, σώζωνται μια τοιχογραφία βυζαντινής τεχνοτροπίας, μια ασημένια θήκη και λαγια λείψανα. Εορτάζει στις 26 Σεπτεμβρίου και 8 Μαΐου.
Ιερά Μονή Αγίας Τριάδας Βουρών
Χτισμένη πάνω στα ερείπια αρχαίου Ναού, αφιερωμένου στη Θεά Γη, πλησίον του χωριού Τράπεζα, της Δημοτικής Ενότητας Διακοπτού. Το Μοναστήρι, που σήμερα είναι έρημο, ιδρύθηκε κατά τα τέλη του 14ου αιωνα.
Παραλίες
Ολόκληρη η ακτογραμμή του Κορινθιακού Κόλπου, τόσο προς την Κόρινθο όσο και προς την Πάτρα, είναι μια σειρά δαντελωτές ακρογιαλιές, οργανωμένες και μη, βοτσαλωτές στην πλειοψηφία τους. Μόλις δύο χιλιόμετρα από το κέντρο του Αιγίου θα βρείτε την παραλία της Αλυκής, από τις δημοφιλέστερες. Πρόκειται για μια οργανωμένη παραλία που βρίσκεται δίπλα στον ομώνυμο υδροβιότοπο και είναι κάτοχος Γαλάζιας Σημαίας. Είναι πολυσύχναστη, αλλά χωρίς φασαρία, συνήθως απάνεμη, με παραλιακές ταβέρνες. Η παραλία της Τράπεζας –ή Πούντα για τους ντόπιους– είναι μια από τις καλύτερες παραλίες του Κορινθιακού, με τεράστια άσπρα βότσαλα. Η παραλία της Τέμενης έχει άμμο και βότσαλο και ένα μεγάλο τμήμα της οργανωμένο. Όλη η περιοχή είναι καταπράσινη ενώ, κατά μήκος του δρόμου θα βρείτε ταβέρνες, εστιατόρια και καφετέριες. Άλλες αξιόλογες παραλίες που μπορεί κανείς να επισκεφτεί στο δήμο είναι οι: Αιγείρας, Οικονομαιίκων- Μαυρεντίου, Ακράτας, Ποροβίτσας, Κρυονερίου, Πλατάνου, Διακοπτού, Ελαιώνα, Ροδιάς, Νικολαιίκων, Βαλιμιτίκων, Διγελιωτίκων, Άκολης, Σελιανιτίκων, Λόμπου και Λαμπιρίου.
