Τα ήθη και τα έθιμα ενός τόπου είναι μέρος της ταυτότητας του, που το διακρίνουν ανάμεσα σε άλλα. Η Χαλκίδα είναι ένα μέρος με πλούσια ιστορία χιλιάδων χρόνων και πολλά έθιμα τους που αναβιώνουν ακόμα και σήμερα.

Η «Πιπεριά»

Πρόκειται για ένα πανάρχαιο έθιμο της Πρωτομαγιάς. Χαρακτηριστικό του εθίμου είναι τα ιδιαίτερα «πιπεράτα» τραγούδια που αφορούν τις σχέσεις των φύλων. Το έθιμο λέγεται ότι γινόταν από παλιά ως μια συλλογική λαϊκή ευχή να πάνε καλά οι σοδειές, αλλά και να φέρει χαρές η άνοιξη. Το δρώμενο της «Πιπεριάς» αφορά, δηλαδή, την επίκληση των αγροτικών κοινοτήτων προς τις φυσικές δυνάμεις για να βρέξει και να καρπίσουν οι καλλιέργειές τους. Αναλυτικότερα, τα χαράματα της Πρωτομαγιάς, ντύνουν έναν άντρα του χωριού «Πίπερο». Του βάζουν σε όλο το σώμα του φτέρες, τόσες πολλές που να τον σκεπάσουν ολόκληρο και του κρεμάνε κι ένα κουδούνι. Ξεκινάει μπροστά ο μεταμφιεσμένος άντρα και τον ακολουθεί κι ένας άλλος συγχωριανός, που κρατάει ένα τσαπί, ακουμπισμένο στην πλάτη του, αυτός είναι ο «Γεωργός». Πίσω τους ακολουθούν και άλλοι συγχωριανοί. Μπροστά οι δύο πρωταγωνιστές και πίσω όλοι οι άλλοι γυρίζουν από σπίτι σε σπίτι σε όλο το χωριό και τραγουδάνε το συγκεκριμένο αγερμικό τραγούδι για να καλοπιάσουν το Θεό και να βρέξει.

Απόκριες

Στις αποκριές συνήθως μαζεύονταν στα σπίτια για να αποκρέψουν, να διασκεδάσουν. Το Σάββατο και την Κυριακή ντυνόντουσαν μασκαράδες. Γύριζαν κατά ομάδες στα σπίτια που γλεντούσαν και τους κερνούσανε κρασί και μεζέ Το μεσημέρι της Κυριακής μερικά άτομα έφτιαχναν την γκαμήλα και την έφερναν στην πλατεία.

Το γαϊτανάκι του Ευρίπου

Σ’ όλο το μήκος της παραλίας, πολιτιστικοί σύλλογοι, ομάδες μικρών και μεγάλων στήνουν και χορεύουν με το δικό τους γαϊτανάκι!! Στο φινάλε θα καταλήξουν όλοι στο παραδοσιακό Καβοντορίτικο, όπου με τη συνοδεία παραδοσιακής μουσικής θα ακολουθήσει νησιώτικο γλέντι.

Τα Φώτα

Ανήμερα το πρωί οι πιστοί πήγαιναν στην εκκλησία. Όταν πλησίαζε η ώρα που ρίχνουν τον σταυρό στο νερό, όλο το εκκλησίασμα έφευγε από την εκκλησία και πήγαινε στην πλατεία. Στο μέσο της πλατείας είχαν στήσει την κολυμπήθρα που βαπτίζουν τα παιδιά γεμάτη νερό. Ο παπάς έριχνε τον σταυρό στο μέσα νερό και το αγίαζε. Οι πιστοί όταν τελείωνε η λειτουργία έπαιρναν το αγιασμέ¬νο νερό και το πήγαιναν στα σπίτια τους ραίνοντας τα θεμέλια του σπιτιού και το εσωτερικό. Το απόγευμα αν το επέτρεπε ο καιρός μαζεύονταν στην πλατεία και χόρευαν με τα τοπικά όργανα ή σε κάποιο μαγαζί που είχε γραμμόφωνο.

Το καρναβάλι της Αγίας Αννας

Η παράδοση του Αγιαννιώτικου Καρναβαλιού είναι μακροχρόνια και πλούσια. Το Καρναβάλι της Αγίας Αννας είναι πολύ ιδιόμορφο, αισχρό και τραχύ, έχει Βακχική προέλευση και ανάγεται στις μυστηριακές εξάρσεις των Αρχαίων Ελλήνων.

Το κάψιμο του Οβριού

Πρόκειται για παλιό Μικρασιάτικο έθιμο που πραγματοποιείται το πρωί του Μ. Σαββάτου. Γίνεται περιφορά του Ιούδα και στην συνέχεια, ακολουθεί το κάψιμό του.

Εορτασμός της Παναγίας Πετριώτισσας

Το πανηγύρι λαμβάνει χώρα κάθε χρόνο ανήμερα 15 Αυγούστου, είναι πολύ γνωστό σε όλη την Ελλάδα. Μετά την Λειτουργία μαζεύονται όλοι στο περίβολο της εκκλησίας όπου μπαίνουν στη φωτιά 230 καζάνια στα οποία μαγειρεύεται το πατροπαράδοτο στιφάδο με μοσχαρίσιο κρέας και φυσικά τα κρεμμύδια. Σιγομαγειρεύεται από την παραμονή. Στην διαδικασία παίρνει μέρος όλο το χωριό και εργάζονται με βάρδιες για αρκετές ημέρες καθώς το πανηγύρι αποτελεί το μεγάλο γεγονός της χρονιάς.

Γαστρονομία

Τα παραθαλάσσια ταβερνάκια και ουζερί στη Νέα Λάμψακο είναι από τις πιο κλασικές… εκδρομές ψαροφαγίας. Το περίφημο βουνίσιο μέλι του Άγιου Ιωάννη του Ρώσου καθώς και λευκά ξηρά σύκα Κύμης αποτελούν σήμα κατατεθέν του νομού.